Szanowny Panie Psotniku czyli jak się zwracać do dorosłych a jak do kolegów

Działo się sporo.

Tym razem dużo było ruchu i zadań aktorskich.

Przechodziliśmy a właściwie przebiegaliśmy ze świata dzieci do świata dorosłych i z powrotem.

Były też kalambury i dźwiękowa historyjka.

Teraz już wiemy, że do komunikacji potrzebny jest nadawca i odbiorca oraz komunikat, który przekazujemy.

Wiemy też jak ważne jest staranie, aby jak najlepiej i najprościej przekazać to, co ma się do zakomunikowania. Przekonaliśmy się także, że czasem trudno odgadnąć, o co naszemu rozmówcy chodzi.

Doświadczyliśmy sami jak bardzo trzeba się skupić  i wyciszyć żeby prawidłowo odczytać komunikat.